Onlangs stuitte ik op een (weinig constructieve) discussie op een (weinig constructief) digitaal platform over 'al die mensen die nu ondernemer worden'.
De gespreksstarter in kwestie vond het ongehoord dat er nu zoveel mensen zijn die loondienst achter zich laten, en voor eigen rekening een zelfstandige onderneming starten. 'Want wie gaat er dan in het ziekenhuis werken, en al die andere sectoren waar het crisis is?!'
Ik werd geraakt door zijn woorden, want ja, ik ben nu ook ondernemer. Ik werk niet langer voor een werkgever, maar voor mezelf - zowel inhoudelijk als financieel. Dus wat dan met mijn maatschappelijke verantwoordelijkheid, die ik toevallig ook wel vrij belangrijk vind...
Mijn beslissing om voor het ondernemerschap te gaan, kwam er niet plots. Na een burn-out en heel wat mentale struggles, een energiepeil dat telkens weer onderuit ging, en een angststoornis na mijn laatste bevalling, veranderde mijn focus.
Waar die altijd, bijna vanzelfsprekend, lag bij wat er nodig was en moest gedaan worden, besefte ik nu dat ik niet meer wist/voelde/kon vinden wat ík nodig had.
Als moeder van drie bleek dat ik niet overeind kon blijven, zonder daar toch een beetje rekening mee te houden... dus maakte ik nieuwe keuzes.
Ik ging minder uren werken, om te kunnen recupereren en met genoeg mentale ruimte de kindjes op te halen. Ik nam af en toe een dag verlof om alleen thuis te kunnen zijn, gewoon, in stilte, met mezelf en een koffietje. Ik begon opnieuw te schrijven, te journallen, stil te staan bij wat er onder de oppervlakte van 'rush rush rush' bewoog.
Die vertraging kwam er niet vanzelf. Maar ze bleek precies wat ik nodig had!
Om te voelen dat mijn werk niet meer bij me paste (dus veranderde ik in overleg mijn takenpakket). Om te voelen dat ik veel last had van de werkomstandigheden (lees: landschapsbureau, veel volk, veel TL-licht). Om te voelen dat mijn grootste bijdrage niet lag in keihard werken op wilskracht, maar vanuit luisteren en analyseren de organisatie mee vormgeven.
Dat deed ik nu anderhalf jaar met plezier, en intussen groeide ik verder. Ontdekte ik hoe mijn sterktes iets kunnen betekenen voor anderen, zonder dat ik op wilskracht tussen veel volk moet zitten.
Dus maak ik nieuwe keuzes.
Zonder oordeel over andere keuzes.
En nu ben ik ondernemer. Het is een keuze die ik maakte voor mezelf, en die heel waardevol voelt.
Ik kan rekening houden met mijn energie. Met wat ík nodig heb, wat ik steeds beter terug voel. Ik kan werken aan inhoud en met een richting die voor mij klopt.
En nog steeds werk ik samen met anderen, en kan ik bijdragen op een manier die mij niet uitholt.
Ik ben niet de enige, dat is zeker.
Dat is geen individueel verschijnsel. Het is een signaal, het zoveelste, dat we in een maatschappelijke botsing zitten.
Zoveel mensen met een burn-out, zoveel personeelsverloop, zoveel sectoren (waar het gaat om mensen, en niet om geld) die omvallen.
Het gaat niet om mij. Het gaat niet om ondernemers. Het gaat om een systeem en een tempo dat niet meer werkt. Waar mensen uit weg willen, omdat ze het niet volhouden.
Dus ja, ik kies mijn eigen weg.
Is dat egoïstisch? Ik geloof van niet.
Is dat gericht op mezelf? Zéker, want dit is hoe ik kan werken zonder onderuit te gaan.
Dus toch egoïstisch? Nee, want nu voel ik eindelijk terug ruimte voor 'samenleving'. Je weet wel, om samen te leven, voor elkaar te zorgen, bij elkaar te horen en te luisteren.
Deze keuze geeft mij ruimte om me in te zetten op de school van onze kinderen, waar het crisis is.
Om af en toe bij te springen in opvang van kinderen van andere gezinnen, als het crisis is.
Om gezond te blijven (ook in mijn hoofd), zodat er geen extra druk komt op de zorg.
En om er voor mijn eigen kinderen te zijn op een manier die goed voelt, die ruimte geeft, die hén toelaat om zich niet te laten vangen aan de normen en prestatiedruk en gewoontes van dat ene systeem dat niet meer werkt.
Laat me maar bijdragen.
Op de plekken waar het nodig is.
Op een manier die, voor mij, duurzaam is.
Ben jij ook een ondernemer die wil bijdragen? De wereld mooier wil maken, zonder jezelf omver te gooien? In november geef ik een workshop over impact maken - hoe je met je werk een zo groot mogelijk effect bereikt, zonder extra trekken en sleuren. Zet je snel op de maillijst om op de hoogte te blijven! | Ben jij geen ondernemer, maar wil je ook keuzes maken die bij jou passen? Ik neem je graag mee in vertragen en bewust worden: wat heb jíj nodig, en hoe kan dat eruit zien in je leven? Kijk verder in mijn aanbod of zet je op de maillijst om af en toe geïnspireerd te worden! |
Disclaimer: Ik schreef deze blog niet om mezelf te verantwoorden, of te ontslaan van verantwoordelijkheid. Het is mijn persoonlijke reflectie over waarom ik, en zoveel anderen, deze keuze voor ondernemerschap maken.
Vaak vanuit zelfbehoud, en een wens om wél bij te dragen, in een systeem onder druk. Lees het als het zoveelste signaal...